Festiwal darmowych pomysłów. Kijem w mrowisko…

Chodź, opowiem Ci  bajeczkę... o przetargu. Nie wiem jak Wy, ale ja powoli mam tego dość. Ostatnio dostałam podziękowanie od klienta za udział w przetargu, w którym nie brałam udziału! Zostałam załączona do dziesięciu innych firm, stąd się dowiedziałam kto brał w tym udział i że w ogóle był takowy przetarg. Czy nie macie wrażenia, że świat stanął na głowie? Wyobraźcie sobie sytuację, że do przetargu zaproszono ok. 10 firm, większość zgodziła się na warunki przetargowe licząc na kontrakt, przygotowano projekty (minimum 3 kierunki projektowe każda firma), a temat został przesunięty na czas nieokreślony. Jak to zostało trafnie określone, był to FESTIWAL DARMOWYCH POMYSŁÓW. 

Czy Wam też się to zdarzyło? Na rynku brandingowym i nie tylko staje się to normą, tworzymy kreacje, pokazujemy jak zmieniać markę, dajemy materiał do analizy i badań konsumenckich, a potem i tak robi to ktoś inny, nie my. No cóż, jeżeli zgadzamy się pracować za darmo mając nadzieję, że dzięki temu złapiemy klienta, to wbijamy pierwszy gwóźdź do trumny. Wcześniej czy później ktoś za to musi zapłacić. Utarło się, że „wszyscy artyści to prostytutki”, ale nawet damy negocjowalnego afektu nie robią nic za darmo! 

Co więcej, biorąc udział w przetargu na redesign opakowań możemy sobie od razu powiedzieć, że mamy tylko kilka procent szansy, iż zostanie wybrany nasz projekt. Warunki tej zabawy są mniej więcej takie: znajdź 10 szczegółów i zastosuj je na nowo w projekcie, a może to Twój zostanie najlepiej oceniony przez konsumentów. Rzeczywistość jest taka, że konsument nie widzi różnicy i szuka szczegółów różniących projekty, bo mu za to płacą. A jeżeli nie ma badań, równie skuteczny jest test korytarzowy...  Tam i tu wszystko zależy od poczucia estetycznego oceniającego i nie jest to powiązane z ostateczną decyzją zakupową w sklepie. Potem półka sklepowa ostatecznie weryfikuje jakość opakowania. 

Robiąc modernizację zawsze poruszamy się w wąskich ramach, więc projekty nie mogą być nowatorskie i całkowicie inne niż te, tworzone przez naszego konkurenta. Z reguły są poprawne graficznie, a nawet ładne. Opakowanie trzyma się kategorii, jest kolorowe, pokazuje apetycznie produkt, posiada wszelkie niezbędne informacje (a czasem nawet więcej), czyli jest bardzo bezpieczne, więc i mało wyróżniające się na tle konkurencji. Jeżeli po jakimś czasie zobaczymy na półkach „podobne” do naszych koncepcji projekty, to nie ma co się dziwić.

Czy macie pomysł jak zatrzymać kulę śniegową z przetargami? CO MOŻE WPŁYNĄĆ NA ZMIANĘ SPOSOBU WSPÓŁPRACY NAD MARKĄ? Czy kiedyś osiągniemy fenomenalną sytuację, gdy wybiera się jedną z wielu agencji na podstawie jej dobrej oferty i doświadczenia. I przede wszystkim, czy zabawa w „znajdź różnice między swoim projektem z przetargu i gotowym produktem stworzonym przez konkurencję” to tylko domena brandingu? 

Podpisano: Szef Agencji Brandingowej.